فیزیولوژی ورزشی
قاسم ترابی پلت کله؛ احمد عبدی؛ اسیه عباسی دلویی
چکیده
هدف: عملکرد قلب با افزایش سن وچاقی کاهش می‌یابد. چاقی عامل خطر اصلی در پیشرفت بیماری‌های قلبی عروقی (CVDs) است. قلب پیر دچار تغییرات متعددی در سطوح مولکولی، سلولی و فیزیولوژیکی می‌شود که عملکرد انقباضی آن را کاهش می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر اثر تمرین هوازی و امگا 3 بر شاخص‌های آتروفی بافت قلب موش‌های سالمند تغذیه شده با رژیم ...
بیشتر
هدف: عملکرد قلب با افزایش سن وچاقی کاهش می‌یابد. چاقی عامل خطر اصلی در پیشرفت بیماری‌های قلبی عروقی (CVDs) است. قلب پیر دچار تغییرات متعددی در سطوح مولکولی، سلولی و فیزیولوژیکی می‌شود که عملکرد انقباضی آن را کاهش می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر اثر تمرین هوازی و امگا 3 بر شاخص‌های آتروفی بافت قلب موش‌های سالمند تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب بود. روش‌شناسی: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن 24/18±82/148) در پنج گروه رژیم غذایی نرمال (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب- امگا-3 (HFDω3)، تمرین-رژیم غذایی پرچرب-امگا-3 (HFDTω3) قرار گرفتند. گروه‌های مکمل، طی دوره مداخله روزانه 1 گرم امگا-3 (به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) را به صورت خوراکی دریافت کردند. برنامه تمرین هوازی شامل دویدن روی تردمیل با شدت 60-50 درصد اکسیژن مصرفی (VO2max)، پنج روز هفته به مدت هشت هفته اجرا شد. داده‌ها به روش تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری p<0.05 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: بیان ژن FoxO3a، MAFbx و MuRF1 در گروه‌های HFDT (به‌ترتیب 039/0P=، 016/0p= و 043/0p=)، HFDω3 (به‌ترتیب 035/0p=، 044/0p= 030/0p=) و HFDTω3 (به‌ترتیب 0001/0p=، 0001/0p= و 0001/0p=) کاهش معنی‌داری داشت. همچنین کاهش معنی‌داری در بیان FoxO3a در گروه HFDTω3 نسبت به HFDT (040/0P=) و HFDω3 (045/0P=) مشاهده شد. بحث: تمرین هوازی و امگا-3 باعث محافظت در برابر آتروفی قلبی ناشی از HFD در موش‌های سالمند شد، با این وجود اثر هم‌زمان تمرین هوازی و امگا-3 بهتر بود.
فیزیولوژی ورزشی
قاسم ترابی پلت کله؛ مصطفی کاظمی؛ ثریا سعیدی
چکیده
هدف: دیابت منجر به فیبروز قلبی شده که با پیشرفت بیماری بدتر می‌شود و به کاردیومیوپاتی دیابتی منجر می‌شود. در ا ین مطالعه اثر فعالیت ورزشی هوازی (AT) همراه با بربرین کلراید (BR) بر بیان TGF-β وSmad4 بافت قلب موش‌های صحرایی دیابتی بررسی شد. روش شناسی: تعداد 32 موش صحرایی نر ویستار (03/17±09/276 گرم، 10 هفته‌ای) به طور تصادفی به چهار گروه (8=n): دیابت ...
بیشتر
هدف: دیابت منجر به فیبروز قلبی شده که با پیشرفت بیماری بدتر می‌شود و به کاردیومیوپاتی دیابتی منجر می‌شود. در ا ین مطالعه اثر فعالیت ورزشی هوازی (AT) همراه با بربرین کلراید (BR) بر بیان TGF-β وSmad4 بافت قلب موش‌های صحرایی دیابتی بررسی شد. روش شناسی: تعداد 32 موش صحرایی نر ویستار (03/17±09/276 گرم، 10 هفته‌ای) به طور تصادفی به چهار گروه (8=n): دیابت (DM)، دیابت -بربرین (BRDM)، دیابت-تمرین هوازی (ATDM)، دیابت-تمرین هوازی-بربرین (ATBRDM)، تقسیم شدند. دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین القا شد. گروه‌های تمرین به مدت شش هفته برنامه تمرین هوازی فزاینده (18-10 متر در دقیقه، 40-10 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. بربرین کلراید (mg/kg/day 30) یک بار در روز به صورت خوراکی با گاواژ خورانده شد. در پایان هفته ششم نمونه بافت قلب جمع‌آوری شد. سطوح بیان ژنی TGF-β و TGF-β به روش real- time PCR اندازه‌گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون ANOVA در سطح معنی‌داری 05/0 p< آزمون شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که AT، BR و ترکیب AT-BR در موش‌های دیابتی باعث کاهش معنی‌دار در میزان TGF-β1 (0001/0=p) وSmad4 (0001/0=p) بافت قلب شد. همچنین کاهش معنی‌داری در میزان این شاخص‌ها در گروه ATBRDM نسبت به BRDM و ATDM مشاهده شد (05/0 p<). نتیجه‌گیری: AT و BR با بهبود نشانگرهای فیبروز بافت قلب، یک استراتژی موثر برای بهبود فیبروز قلبی در موش‌های دیابتی با STZ می‌باشد. علاوه بر این، AT و BR اثر هم‌افزایی محافظتی قلبی را برای کاهش نشانگرهای فیبروز قلبی نشان داد.
